Η ΩΡΑ ΤΟΥ ΠΑΟΚ

Η ώρα του ΠΑΟΚ


Ο Ζλάταν Μουσλίμοβιτς, με την ειλικρίνεια του ανθρώπου που καταλαβαίνει τι συμβαίνει στην πόλη και την ομάδα και δε μετρά τα λόγια του, είπε την περασμένη Τρίτη πως το ματς του ΠΑΟΚ με τον πρωτοπόρο Παναθηναϊκό είναι το πιο σημαντικό των τελευταίων 30 χρόνων της ιστορίας του ΠΑΟΚ! Ο Θοδωρής Ζαγοράκης δεν άκουσε καλά αυτές τις δηλώσεις γιατί δεν θέλει οι παίκτες της ομάδας του να σκέφτονται έτσι: φοβάται μήπως γεμίσουν άγχος και γνωρίζει ότι το άγχος αυτό είναι κακός σύμμαχος. Επιστρατεύτηκε επικοινωνιακά ακόμα και ο Μεγαλέξανδρος Γιώργος Κούδας που τόνισε την περασμένη Πέμπτη ότι αυτό το ματς είναι όπως όλα τα άλλα. Όμως υπάρχει μια βαθμολογία που λέει ότι ο ΠΑΟΚ αν κερδίσει πλησιάζει τον πρωτοπόρο στους δυο πόντους κι έχει και πιο εύκολο πρόγραμμα τουλάχιστον από τον ΠΑΟ γιατί ο Ολυμπιακός σε αυτό είναι καλύτερος και από τους δυο. Κι όσο κι αν ο Ζαγοράκης σκέφτεται σωστά κι ο Κούδας μιλάει τη γλώσσα που η περίσταση απαιτεί, εγώ νομίζω ότι έχει δίκιο ο Μουσλίμοβιτς: η πιο μεγάλη ώρα για τον ΠΑΟΚ είναι τώρα.

Μπορεί ο ΠΑΟΚ το πρωτάθλημα; Πιο πολλοί και από τη γνώμη του κόσμου μετράνε τα δεδομένα. Τα οποία λένε ότι ο ΠΑΟΚ έχει την καλύτερη άμυνα του πρωταθλήματος και γιατί δε δέχεται γκολ και γιατί δεν αφήνει ευκαιρίες στον όποιο αντίπαλό του. Η άμυνα αυτή είναι συνέπεια μιας συνολικής λειτουργίας και δεν έχει να κάνει μόνο με την όποια ποιότητα των αμυντικών: ο ΠΑΟΚ άλλαξε 11 φορές φέτος την τελική του τετράδα αλλα σχεδόν πάντα λειτουργεί στα μετόπισθεν σωστά – άλλωστε η άμυνα στο ποδόσφαιρο είναι αποτέλεσμα δουλειάς και γνώσης. Υπάρχουν όμως και αλλα καλά νέα, Οι καλύτεροί του παίκτες είναι φέτος ο Βιερίνια, ο Γκαρσία και ο Βιτόλο, δηλαδή τρεις σταθεροί στην ενδεκάδα μέσοι του. Ο τέταρτος της μεσαίας γραμμής, ο Βλάνταν Ιβιτς είναι ο πιο αξιόπιστος σκόρερ του και το «βαρόμετρό» του: τους τελευταίους δυο μήνες είναι τρομερά φορμαρισμένος. Στην επίθεση είχε ένα πρόβλημα – κυρίως γιατί οι επιθετικοί του παίζουν πολύ μόνοι και συχνά αβοήθητοι από τους παίκτες του άξονα που μένουν μακριά τους - αλλά στις μεταγραφές του Ιανουαρίου απέκτησε τον γνωστό μας Εντίνιο. Δεν περίμενε δηλαδή το πρόβλημα να λυθεί ως δια μαγείας όπως κάποιοι άλλοι που μολονότι είχαν στο ρόστερ κενά δεν έκαναν τίποτα: ο ΠΑΟΚ κάτι έκανε και μάλιστα απέκτησε ένα ποδοσφαιριστή που έχει και παράδοση καλών εμφανίσεων με τον ΠΑΟ!

Το παζλ του ΠΑΟΚ σιγά σιγά ολοκληρώνεται. Προσωπικά περίμενα ότι η χρονιά της τελικής κρίσης θα είναι η επόμενη όμως η ευκαιρία που ο ΠΑΟΚ έχει μπροστά του είναι τεράστια. Το να θα διεκδικήσεις ένα πρωτάθλημα σοβαρα εξαρτάται και από τους αντιπάλους σου. Με τον Ολυμπιακό να έχει δεκάδες προβλήματα και τον ΠΑΟ να μην ενισχύεται τον Ιανουάριο ο ΠΑΟΚ βρέθηκε να έχει αντιπάλους δυο ομάδες όχι πολύ καλύτερες από αυτόν αν και ολότελα διαφορετικές. Μπορεί ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟ να έχουν πιο πολλές λύσεις όμως ο ΠΑΟΚ έχει να αντιτάξει μεγαλύτερη οργάνωση. Μετά από τρία χρόνια δουλειάς του Φερνάντο Σάντος στη Θεσσαλονίκη, ο ΠΑΟΚ έχει τη δική του ταυτότητα: για λίγες ομάδες στην Ελλάδα μπορεί να το πεις. Εχω γράψει και παλιότερα ότι δε νομίζω πως παίζει πιο καλά από πέρυσι, όμως δεν αγκομαχεί πλέον να βγάλει στο γήπεδο αυτό που του ζητά ο προπονητής του, πράγμα που δεν είναι και λίγο. Κυρίως η ομάδα του Σάντος μοιάζει να βολεύεται με το ποδόσφαιρο που της μαθαίνει ο Σάντος: παίζοντας μπροστά σε ένα πολύ βολικό κοινό η ομάδα λειτουργεί χωρίς πίεση, πράγμα που δεν μπορεί να πει κάποιος σοβαρα για τους ανταγωνιστές του.

Αν υπάρχει ένα μυστήριο είναι ότι η ομάδα δυσκολεύεται ακόμα στα ντέρμπι. Συνήθως οι προπονητές «κλείνουν» τα παιγνίδια και σκέφτονται και βρίσκουν τρόπους για να ακυρώσουν αντιπάλους, όταν οι αντίπαλοι αυτοί θεωρούνται καλύτεροι. Σε αυτές τις περιπτώσεις βασίζονται στη συνταγή του 1-0, δηλαδή καταφεύγουν σε μια συγκεκριμένη τακτική μείωσης του όποιου ρίσκου, τακτική που ο ΠΑΟΚ τη γνωρίζει καλά. Το 1-0 είναι όπως εχω γράψει και παλιά ένα σκορ που αποτελεί «προπονητικό εργαλείο»: η απόλυτη νίκη του προπονητή. Το κακό για τον ΠΑΟΚ είναι ότι μοιάζει να μην έχει βρει άλλο τρόπο να κερδίσει και παραδόξως τα ντέρμπι στην Ελλάδα συχνά πυκνά ξεφεύγουν από το στενό 1-0. Πέρυσι ο ΠΑΟΚ έφερε 0-0 με τον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟ και 1-1 με την ΑΕΚ. Εκτός έδρας έχασε 2-0 και 3-0 από τον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟ και 1-0 από την ΑΕΚ. Αν προσθέσουμε και τα αποτελέσματα του στα play offs θα δούμε ότι μόλις τρία από τα συνολικά 10 ντέρμπι που έδωσε με το ΠΟΚ κρίθηκαν στο γκολ. Ο ΠΑΟΚ δεν κέρδισε κανένα από αυτά γιατί όταν παίζεις για το 1-0 συχνά χάνεις και 0-1. Είναι κανόνας.

Ο ΠΑΟΚ, όπως παίζει, επιδιώκει πιο πολύ και από το να σκοράρει να ακυρώσει τον αντίπαλό του. Πρεσάρει, κλείνει, δε βγάζει πολλούς παίκτες στην επίθεση. Θεωρητικά αυτός ο τρόπος παιγνιδιού θα πρεπε να λειτουργεί ευκολότερα στα ματς με τους μεγάλους, αλλά στα ντέρμπι τα τρία τελευταία χρόνια ο ΠΑΟΚ κατάφερε να κερδίσει παίζοντας όπως ξέρει μόνο στο πρόσφατο ματς με τον Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκη. Την Κυριακή απομένει να δούμε είναι αν αυτού του τύπου το παιγνίδι, μετρημένο περισσότερο και από συντηρητικό, αρκεί για να του δώσει τη νίκη με τον ΠΑΟ. Αρκεί; Η λογική λέει ναι πλην όμως υπάρχει μια λεπτομέρεια: η τακτική του ΠΑΟΚ είναι προβλέψιμη και επομένως αντιμετωπίσιμη. Τι θα είχε ενδιαφέρον; Να τολμήσει ο Σάντος να αιφνιδιάσει με ένα πιο επιθετικό σχήμα – να εκμεταλλευτεί π.χ την απουσία του για να παίξει ένα καθαρό 4-3-3 βγάζοντας την ομάδα μπροστά και επιδιώκοντας έτσι να ξυπνήσει ενθουσιασμούς σε μια Τούμπα που άλλο που δεν περιμένει! Θα το κάνει; Δύσκολο ακόμα και να το φανταστείς!

Ο ΠΑΟ κατεβαίνει στην Τούμπα κουρασμένος μετά το ματς με τη Ρόμα κι έχοντας (εξαιρουμένου του ματς με την ΑΕΛ) ένα σερί μέτριων εμφανίσεων. Ο ΠΑΟ θα αμυνθεί προσεχτικά, θα προσπαθήσει να διαχειρισθεί τη μπάλα και να αξιοποιήσει το Σισέ, αλλά δεν είναι ομάδα που μπορεί να παίξει για να κερδίσει 1-0. Μπορεί κάτι τέτοιο να προκύψει αλλά δεν μπορώ να φανταστώ πως θα σχεδιαστεί. Ο ΠΑΟΚ έχει αγωνιστική ταυτότητα όμως η προβλεψιμότητα του εκμηδενίζει σχεδόν αυτό που στην Ελλάδα αποκαλούμε στρατηγική. Ο ΠΑΟ από την άλλη μπορεί και πρέπει να έχει μια στρατηγική αλλά δυσκολεύεται να κερδίσει διαδικαστικά: η υπερβάλει ή μπλέκει. Για να δούμε τι θα δούμε…